Wist je dat mensen honderd jaar geleden gemiddeld maar 40 jaar oud werden? Slechts 40! In onze ogen is dat nog jong – midden in het leven, toch? En toch was het vroeger voor velen al het einde. Terwijl de aarde miljoenen jaren oud is, werd een mensenleven nauwelijks een halve eeuw. Het is bijna niet te bevatten hoe hard we zijn geëvolueerd in gezondheid, wetenschap en levensverwachting.
Tegenwoordig is het heel normaal om 70, 80 of zelfs 90 te worden. Maar toch, als we de veertig aantikken, lijkt het ineens alsof we ‘oud’ zijn. De eerste grijze haren, een wat strammere rug, een bril die steeds vaker nodig is… Je voelt dat het lichaam begint te veranderen. En dat is oké – dat hoort erbij.
Maar moeten we daarom bij 40 de handdoek in de ring gooien? Onze dromen opbergen? De grafkist alvast uitzoeken? Natuurlijk niet!
Na je veertigste begint er juist een nieuwe fase
Wat als je alles na je veertigste zou zien als een bonusronde in het leven? Een extra hoofdstuk waarin je alles uit de kast mag halen, juist omdat je weet hoe kostbaar tijd is? Je hebt al zoveel geleerd, ervaren, overleefd. Waarom zou je daar niet op voortbouwen?
Stel je voor: je droomde altijd al van een roadtrip door Amerika – plan ‘m. Je wilde ooit Spaans leren, maar het kwam er nooit van – begin vandaag met een app of een taalcursus. Je had als kind een passie voor schilderen, maar koos een ‘verstandige’ studie – pak de kwast weer op. Of misschien wil je eindelijk die carrièreswitch maken waar je al jaren over twijfelt – waarom niet nu?
Je hebt nú het bewustzijn, de levenservaring én de motivatie om echt keuzes te maken. Dus maak die bucketlist. Niet om het afvinken zelf, maar als kompas voor wat je écht belangrijk vindt.
Angst als drijfveer? Dat mag.
Misschien voel je, bewust of onbewust, een zekere urgentie. Angst voor ziekte. Voor oorlog. Voor het feit dat niets gegarandeerd is in dit leven. En dat is helemaal niet verkeerd. Sterker nog: het kan je juist aanzetten tot actie. Het herinnert je eraan dat uitstellen geen vanzelfsprekendheid meer is.
Gebruik die realisatie als brandstof. Zet je doelen op papier, maak een tijdlijn, betrek anderen erbij. Kleine stappen, grote dromen.
Wees dankbaar – en realistisch
Als je rond de veertig bent, of die mijlpaal al gepasseerd bent, besef dan hoe bijzonder dat is. In een wereld waarin sommige mensen – kinderen zelfs – nooit de kans krijgen om volwassen te worden, is elke dag die je leeft een cadeau.
Je mag dankbaar zijn, zonder schuldgevoel. En je mag dat leven vieren – niet door op automatische piloot te leven, maar door voluit te kiezen. Of je nu een wereldreis maakt, een moestuin begint, vrijwilligerswerk doet of eindelijk je boek schrijft: jouw tijd is nu.
